باقر رضایی، مهاجر ۶۰ ساله افغانستانی بر اثر «کار اجباری، شدت گرما و تشنگی» در اردوگاهی در زابل ایران جان باخته است. بستگان این مهاجر به اینترنشنال گفتند «ماموران ایرانی او و دیگر مهاجران را در اردوگاه بدون آب و غذا نگهداری کردند و آنها را وادار به کار اجباری کردند.»
بستگان او گفتند که باقر رضایی روز دوشنبه ۹ سرطان جان باخته و جسد او به ولسوالی مالستان ولایت غزنی منتقل شده است.

آقای رضایی برگه خروجی گرفته بود و اخیرا از کرمان به سمت سیستان و بلوچستان ‌می‌رفت که ماموران ایرانی او را در زابل متوقف و به اردوگاه منتقل کردند.
به گفته بستگان این مهاجر، باقر رضایی هیچ گونه مشکل صحی نداشته است و او به دلیل «شدت گرما و تشنگی» جان داده است.
یکی از فرزندان این افغان مدعی شد که علاوه بر پدر او، شمار دیگری از مهاجران نیز بر اثر گرما، تشنگی و کار اجباری در اردوگاه مهاجران بیهوش شدند. او مدعی شد: «از میان ۳۵ تن از مهاجرانی که بر اثر گرما و تشنگی ضعف کردند (بیهوش شدند)، هشت تن آنها از جمله پدرم فوت کردند.»
به گفته خانواده باقر رضایی، او در خزان ۱۴۰۰ وارد ایران شد و برگه سرشماری داشت.
در اطلاعیه فوتی این مهاجر نیز آمده است که او در مسیر بازگشت به افغانستان در مرز بر اثر شدت گرما و تشنگی جان داده است.

نادر یاراحمدی، رییس مرکز امور اتباع و مهاجرین وزارت داخله ایران اعلام کرد که از ابتدای سال جاری هجری خورشیدی، بیش از ۷۱۷ هزار مهاجر افغان از ایران اخراج شده‌اند.
روند اخراج افغان‌ها از ایران در هفته‌های اخیر به طور بی‌سابقه افزایش یافته و روزانه ده‌ها هزار نفر تنها از مرز اسلام‌قلعه وارد کشور می‌شوند.
شماری زیادی از بازگشت کنندگان می‌گویند در اردوگاه‌ها توسط ماموران ایرانی لت‌وکوب شده و مورد تحقیر و بدرفتاری قرار گرفته‌اند. مهاجران از نبود خدمات بهداشتی، غذا و آب آشامیدنی شکایت کرده‌اند.
برخی از مهاجران نیز به رسانه‌ها گفتند که شاهد مرگ افغان‌ها در اردوگاه‌ها بوده‌اند؛ موضوعی که تاکنون از سوی طالبان پیگیری نشده و مسئولان جمهوری اسلامی نیز توضیح نداده‌اند.

صندوق جمعیت سازمان ملل متحد روز شنبه، ۱۴ سرطان اعلام کرد که یک زن در کلینیک این سازمان در گذرگاه مرزی اسلام‌قلعه -در میان ازدحام بازگشت‌کنندگان- با موفقیت یک نوزاد دختر به دنیا آورد.
این سازمان از نوزاد دختر به‌عنوان یک «بارقه امید» در دل بحران نام برده است.
طبق گزارش‌ها، مهاجران افغان در فصل گرما در اردوگاه‌ها در شرایط ناگواری به سر می‌برند. مهاجران در اردوگاه‌ها وادار به کار اجباری می‌شوند، به خدمات بهداشتی دسترسی ندارند، برای انتقال مدت‌ها در انتظار به سر می‌برند و ماموران ایرانی از مهاجران اضافه‌ستانی می‌کنند.

کد (۸)

>>>   بگذرد این روزگار تلختر از زهر
بار دیگر نوبت شکر آید

>>>   یک مادر سه فرزندش را در مرز ایران به دلیل بیسکوییت های تاریخ گذشته از دست داد مردی که با آن زن در شفا خانه بود به حال آن خانوم زارر میزد رسم انصاف و انسانیت و اسلامیت نبود مردمی که در طول چهل سال آمدند را در چند ماه بیرون کنید خیال می کنید حریف طالبان شدید و تمام زورتان تا همینجا رسید به مهاجرین بی پناه ای رو سیاهان تاریخ تنها برگ برنده تان را باختید البته شما خیال می کردید طالبان هم مثل دیگر حکومت های افغانستان به شما باج می دهد تا مهاجرین را نگهدارید ملاحظه کردید هیچ فایده ای نداشت فقط بجای یک جمع بسیار زیادی از دوستان و وفاداران حالا یک ملت دشمن دارید همان که طالبان میخواست بریدن شیعیان افغانستان از ایران و جمهوری اسلامی با تمام سختی ها این روزها می گذرد تا دوسال دیگر این مردم هم ادغام میشوند در شهرها اما خاطرات این روزها نه هرگز فراموش نمی‌شود

>>>   ظالم همیشه محکوم است وظلم پایدارنیست