انتقال تجهیزات امریکایی به فرودگاه بگرام و احتمال تغییر قاعده بازی امنیتی در جغرافیای افغانستان تحت تسلط طالبان، وضعیت فوق العاده ی را پیش آورده است. طالبان این بار باید یا در امتحان مفید بودن شان موفق شوند و یا اینکه طرح دوم مبنی بر جایگزینی این گروه با داعش خراسان، اجرایی خواهد شد.

معلوم می شود که قدرت های بزرگ در سطح منطقه و فرامنطقه، تمایلی برای اجتناب از بازی در میدان افغانستان، ندارند. طالبان، گروه های مختلف تروریستی، هسته های خفیه جنگی و تروریستی که تا هنوز روی صحنه آورده نشده اند، همه در چینش مهره های مورد نظر این قدرت ها، مدنظر هستند. بعد از به قدرت رسیدن دونالد ترامپ، توجه امریکا بگونه علنی به افغانستان، بیشتر شده است. از سفر هیات امریکایی گرفته، تا رهایی به ظاهر گروگان های امریکایی، از لفاظی های تند و تهدید آمیز ترامپ مبنی بر برگرداندن تسلیحات بجا مانده از امریکا در افغانستان تا بد ترین گروه تروریستی خواندن طالبان توسط معاون رییس جمهور ترامپ، همه حوادث اتفاقیه در یک ماه گذشته بودند.

مقرون بر سفر هیات امریکایی به کابل، طالبان چهره شهر کابل را که بعد از سقوط جمهوریت تحت حمایت امریکا، با شعار های به ظاهر ضد امریکایی، مزین کرده بودند، پاک کردند و شرایط را برای یک توافق علنی میان امارت طالبان و امریکا، فراهم ساختند. این اقدام طالبان به وضوح نشان داد که این گروه، برای تامین منافع گروهی خود، حاضر است به هر قیمتی از وجه ایدیولوژیک و تندروانه اش، نیز بگذرد و شعار های فریبنده اسلامی و دفاع از اسلام را کنار بگذارد. حالا گزارش ها حاکی است که "از چند روز به این طرف، به دستور رهبری امارت طالبانی، در قدم نخست تمامی طیارات نظامی ساخت امریکا به جز چهار فروند هلیکوپتر روسی که حین سقوط جموریت در کابل به دسترس طالبان قرار گرفته بود؛ به‌میدان هوایی بگرام انتقال و جابجا گردیده و سایر تانک های امریکایی و ناتو که حین حضور نیروهای خارجی در کابل و ولایات در اختیار نیروهای خارجی قرار داشت، همراه با تانک های ضربتی، هاموی ها، به قرارگاه لوای هوایی مقیم فرودگاۀ نظامی کابل برده شده و بعدا به‌ فرودگاۀ نظامی بگرام انتقال می گردند".

منبع می افزاید که همه روزه به دها و صد ها عراده وسایط نظامی به فرودگاۀ نظامی کابل انتقال واز طرف شب طوریکه کسی متوجه موضوع نشود به میدان‌ بگرام انتقال و در آن جا جا به جا می گردند. گفتنی است که این روند بعد از سفر هیات امریکایی که در میان شان خلیل زاد هم حضور داشت، تسریع شده و نوع دستپاچگی میان هیات حاکمه طالبان، حکمفرما شده و وضعیت غیر عادی معلوم می شود. به اساس این اطلاع، می توانیم احتمال اقدامات بعدی امریکا در افغانستان تحت تسلط طالبان را، تحلیل کنیم تا به این نتیجه برسیم که هدف از انتقال این هواپیما ها، تسلیحات و وسایط امریکایی به فرودگاه کابل، چه است؟

اولین احتمال این است که در پی جمع آوری این تجهیزات، می توان سناریوی خنثی سازی تحرکات احتمالی گروه های ناراضی طالبان را، دلیل این کار دانست. در چند ماه اخیر، مخصوصا بعد از نارضایتی عده ی از سران طالبان، زمزمه های مبنی بر واکنش نظامی احتمالی از جانب گروه حقانی بر ضد حلقه قندهار، بیشتر شده است. همچنان در همین راستا، تحلیل می شد که این انشعاب میان طالبان، در نتیجه رقابت منطقه با فرامنطقه، صورت گرفته است. در حالیکه، خطر شورش داخلی در میان طالبان، می تواند تمام برنامه های فرامنطقه را، مختل سازد، بنا جمع آوری وسایط نظامی و تجهیزات به جامانده از امریکایی ها در افغانستان، می توانست زنگ خطری برای این برنامه ها باشد. پس احتمالا، تصمیم برای جمع آوری این تجهیزات، در نتیجه سنجش های ناشی از اقدامات بازدارنده در خصوص چنین برنامه ها در میان طالبان صورت گرفته است.

دومین احتمال این است که ممکن است جمع آوری این تجهیزات به هدف تسهیل بستر ها برای انجام مذاکرات و رسیدن به یک سلسله توافقات میان طالبان و امریکا منجر شود. دونالد ترامپ از زمان کارزار های انتخابی اش، به موضوع دسترسی و کنترل طالبان بر تجهیزات نظامی امریکایی، حساسیت نشان داده و بار ها گفته است که این تجهیزات باید دوباره به امریکایی ها، مسترد گردد. در مقابل، واکنش طالبان مبنی بر این اظهارات متداوم ترامپ، این بوده است. حالا، بعداز سفر هیات امریکای در همراهی خلیلزاد(معمار امارت طالبانی)، ممکن مشوره ها برای رهبری طالبان این بوده تا این تجهیزات منحیث گام نخست برای بستر سازی جهت انجام مذاکرات و رسیدن به توافقات میان امریکا و طالبان، برداشته شود و از جانبی رضایت خاطر رییس جمهوری ایالات متحده امریکا، هم فراهم گردد. به این ترتیب، به عمر رژیم طالبانی، افزوده خواهد شد و این گروه مطابق میل امریکا، قدم های بعدی را به اساس توافقات انجام شده با امریکا، خواهند برداشت.

سومین احتمال از انجام این انتقالات وسایط و تجهیزات نظامی به فرودگاه بگرام، تسهیل روند تجهیز و مسلح سازی گروه ها و دسته جات تروریستی ای است که در شمال قرار است به اساس راهبرد بی ثبات سازی، وارد عمل شوند. اطلاعات نشان میدهد که این گروه ها که شامل داعش خراسان، انصارالله تاجیکستان، ایغور های چینی و گروه های تندرو از سایر کشور ها هستند، ماموریت دارند تا تحرکات نظامی و عملیاتی را در امتداد مرز با کشور های آسیای میانه و چین، در آینده آغاز کنند. برای تجهیز بهتر این گروه ها، نیاز است تا تجهیزات پراگنده امریکایی، در قدم نخست در یک محل مشرف بر جغرافیای شمال و شمال شرق افغانستان، جمع گردد، بعدا با انجام یک سری از عملیات های پلان شده، توسط این گروه های تروریستی به غنمیت گرفته شود. به این ترتیب، برنامه نا امن سازی شمال افغانستان و تشدید تهدید های امنیتی برای امنیت آسیای مرکزی و چین، یک قدم بیشتر اجرایی می شود؛ در حالیکه هزینه ها و نیاز های آن را می توان ازتسلیحات بجامانده از امریکایی ها، فراهم ساخت. نا گفته نماند که طالبان ماموریت دارند تا این امکان را فراهم بسازند.

چهارمین احتمال این است که امریکا می خواهد، از این تجهیزات نه در آینده بازی افغانستان بر ضد منافع امریکایی استفاده شود و نه هم به دست متفقین آسیایی بیافتد. از این رو، جمع آوری آن در یک محل به منظور نگهداری از آن ها در یک جای مشخص و در صورت نیاز، از بین بردن شان کار ساده ی باشد. اگر فرضا، نیاز باشد تا امریکا طالبان را به دلیل احتمالی عدم تمکین به خواست واشنگتن ببنید، باید این تجهیزات به زودی و سریع ویران شود و از بین برده شود.

پنجمین احتمال این است که امریکایی درنظر داشته باشند تا در نتیجه یک توافق کلی و سری، کنترل فرودگاه نظامی بگرام را از طالبان بگیرند و از هرگونه خطری مبنی بر حمله بر تاسیسات امریکایی بواسطه این تجهیزات، از قبل جلوگیری کرده باشند. در این صورت، باید تمام بستر ها و زمینه های را که منجر به ایجاد مزاحمت امنیتی برای حضور احتمالی نظامی امریکا شود، باید از قبل از بین برد.

به اساس قراین موجود، طالبان بعداز ناکامی در طرح تشدید تهدید ها بر مرز های آسیای مرکزی و چین، حالا باید یک مرحله دیگری را برای فراهم آوری قناعت امریکا، سپری کنند. این مرحله شامل پایگاه سازی برای تروریستان، بستر سازی برای انجام عملیات های مرموز و پیچیده و امکان سرباز گیری برای این گروه را فراهم خواهد ساخت. دیده شود که قدم بعدی طالبان در مشورت با امریکا، چه است و این روند انتقال تجهیزات تا کجای کار، ادامه خواهد داشت؟

عبدالناصر نورزاد

>>>   "طالبان این بار باید یا در امتحان مفید بودن شان موفق شوند و یا اینکه طرح دوم مبنی بر جایگزینی این گروه با داعش خراسان، اجرایی خواهد شد."
من چندی پیش گفته بودم که: "مگر کدام یک ازین وایرس ها دست ساخته "مولی کراسی" نیستند؟؟؟؟ اشرار؟، زی ها؟، دبل ع؟، طالبچه چرکستانی؟، داعش؟، هنگک و بنگک آینده؟ و........
و حال خوب شد دانستیم که نام حقیقی هنگک "داعش خراسانی است" !!!!!!!!
آتش‌خاوری

>>>   به احتمال زیاد که با پرواز های شبانه طیارات غولپیکر امریکا این تجهیزات روانه کشور های دیگر شوند .

>>>   انتقال تمام تجهیزات به میدان هوایی بگرام و تامین امنیت آن از جانب گروه قندهاری ها به معنی خلع سلاح حقانی ها است.

>>>   احتمال دیگر استفاده آمریکا علیه ایران است با همکاری طالبان

>>>   حضور نظامی آمریکا و حاکمیت افغانستان: تعادلی شکننده
ایالات متحده همواره پایگاه‌های نظامی خارجی خود را به عنوان ابزارهایی برای ثبات جهانی، بازدارندگی و مبارزه با تروریزم توجیه کرده است. در کشورهایی مانند عربستان سعودی و قطر، این پایگاه‌ها در قالب مشارکت‌هایی تنظیم می‌شوند که با محدودیت‌هایی همراه‌اند تا در امور داخلی آن کشورها دخالت نکنند. اما افغانستان چالش متفاوتی را پیش روی آمریکا قرار می‌دهد. طالبان، که دهه‌ها علیه اشغال خارجی جنگیده‌اند، اکنون بر مبنای ایدئولوژی‌ای حکومت می‌کنند که حضور نظامی آمریکا را معادل امپریالیسم می‌داند. برای واشنگتن، حفظ دسترسی به بگرام — که به‌عنوان مرکزی برای نظارت بر تهدیدات منطقه‌ای مانند برنامه‌های موشکی چین شناخته می‌شود — می‌تواند امتیاز راهبردی بزرگی باشد. اما چنین توافقی نیازمند آشتی دادن اهداف امنیتی آمریکا با اصرار طالبان بر حاکمیت مطلق است.

سنت‌های افغان‌ها بر پشتون‌والی (یک نظام قبیله‌ای که بر شرافت، مهمان‌نوازی و انتقام تأکید دارد) و اصول اسلامی که سلطه بیگانگان را رد می‌کنند، استوار است. طالبان، حکومت خود را احیای استقلال افغانستان معرفی می‌کنند، بنابراین هرگونه امتیازدهی به قدرت‌های خارجی برای آنان خطرناک و پرهزینه خواهد بود. اگرچه مقامات آمریکایی انگیزه‌هایی چون کمک مالی، رفع تحریم‌ها و تضمین‌های امنیتی را مطرح کرده‌اند، اما این موارد با هویت ایدئولوژیک طالبان و نیاز آنان برای اثبات خود به‌عنوان مدافعان استقلال افغانستان در تضاد است.

>>>   به این میگویند مهندسی هوشمند غیر قابل دید.

>>>   متن نشان‌دهنده وضعیت شکننده افغانستان و بازی پیچیده قدرت‌هاست. طالبان در حال مانور بین حفظ ایدئولوژی و واقعیت‌های سیاسی است، درحالی که آمریکا به دنبال حفظ حداقلی از نفوذ است. سناریوهای مطرح شده نشان‌دهنده احتمالات مختلفی است که هر کدام می‌تواند تحولات آینده افغانستان را تحت تأثیر قرار دهد.
چشم‌انداز محتمل: ترکیبی از سناریوهای دوم و پنجم به نظر می‌رسد محتمل‌تر باشد، یعنی توافق محدود آمریکا با طالبان در ازای برخی امتیازات، همراه با حفظ امکان حضور نظامی محدود در بگرام.

>>>   طالبان در دوراهی با ایران یا با امریکا؟؟؟

>>>   به احتمال زیاد که تیم امنیتی ملا هبت پاسداران ایرانی هستند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است